Tarcza sprzęgła to kluczowy element składowy sprzęgła samochodowego w układzie przeniesienia napędu. Jej zadanie polega na włączeniu i rozłączeniu napędu między silnikiem a skrzynią biegów, co umożliwia ruszenie samochodem z miejsca oraz zmianę biegów.
Tarcza sprzęgła wykonana jest zwykle z włókien węglowych, szklanych, materiałów organicznych i spieków metali. Składa się z piasty i tarczy nośnej z okładzinami ciernymi. Piasta umieszczona jest na wielowypuście wałka sprzęgłowego. Opory tarcia dociśniętych do siebie części pozwalają na przeniesienie napędu na wałek sprzęgłowy skrzyni biegów z wału korbowego jednostki napędowej. Stosunkowo silne rezonansowe drgania skrętne mogą obciążyć, a nawet uszkodzić sprzęgło, dlatego tarcze w większości przypadków zostały wyposażone w tłumiki drgań skrętnych.
Przeniesienie momentu z wału silnika na wałek sprzęgłowy skrzyni biegów za pomocą sił tarcia to jednak niejedyna funkcja zespołu sprzęgła. Tarcza sprzęgła eliminuje także zjawisko szarpania podczas ruszania samochodem. Odbywa się to za pomocą okładzin i elementów sprężystych z których zbudowana jest tarcza.
Trwałość tego podzespołu jest zwykle sztywno określona przez producenta, jednak w dużej mierze zależy ona od stylu jazdy kierowcy i samego samochodu. Największym problemem jest grubość okładzin, która nie może być większa od nominalnej o więcej niż 0,3 do 0,5 mm. Zbyt cienkie okładziny to skrócenie okresu użytkowania sprzęgła.
